Büyük ekran kullanıcıların normalden daha fazla sayıda görev ve pencereyi bir arada çalıştırdıkları bir gerçektir. Masaüstü boyutunda bir ekran ile birden fazla ekran üzerinde çalışmak istendiğinde kullanılacak bir çok yönteim şeması işletim sistemlerinde mevcuttur. Ancak büyük ekranlarda problem biraz farklıdır. Görüntüleme ekranı büyüdükçe aynı anda görüntülenebilecek bilgi miktarı artırılabilirse de, bilgilerin yalnızca bir kısmı kullanıcının odak alanı içerisinde olacaktır. Bundan kaynaklanan pencere ve görev yönetimi problemleri de yine büyük ekranlardaki kullanılabilirlik problemlerindendir. Burada görev çubuğu ve başlat menüsüne erişim kolaylaştırmak, ilgili pencereleri guruplandırarak kolay erişimi sağlamak, açık olan pencerelerin küçük resimler ile önizlemelerini oluşturarak kullanıcın üzerinde çalışmak istediği ekrana hızlı bir şekilde dönebilmesi gibi iyileştirmeler önerilmiştir. Duvar boyutunda bir ekranda, pencerelerin üstüste gelmesi durumu söz konusu olmayabilir. Kullanıcının seçmek istediği pencerenin bulunduğu bölüme yönelmesi yeterlidir. Ancak burada da kullanıcının ekran seçimi için ilgili bölgeye yürümesi zorunluluğu ortaya çıkar. Bu tip ekranlarda mininmum efor sarfederek pencereler/görevler arası geçişin sağlanabilmesi gerekmektedir[6].
Büyük boyuttaki ekranlar aynı anda hem yerel hem de genel görüntüleme imkanı sunması kullanılan arayüzlerin farklı miktarlarda yer değiştirme yöntemleri sunabilmesi, gerekli olduğunda ekranın bir diğer ucuna hızlıca hareket edebilirken, daha hassas gezinme fonksiyonları sunması beklenir (Hachet, Riviere, Guitton, 2003). Görüntüleme yüzeyi ve üzerinde çalışılan bilgi miktarının artışı aynı zamanda etkileşime geçmeyi bekleyen birden fazla kullanıcı olmasını ve ortak çalışma imkanına olan ihtiyacı da beraberinde getirir. Büyük ekranların kullanımında görüntüleme alanına ek olarak kullanıcıların fiziksel çalışma alanlarının da artışından bahsedilir. Bu sebeple bu tip ekranlar ile iletişime geçecek olan kullanıcının sahip olduğu çalışma alanında serbestçe hareket edebilmesi, klavye, fare veya diğer girdi cihazlarına ait kablo gibi fiziksel kısıtlamalara tabi tutulmaması gerekir. Bu nedenle klasik girdi cihazlarının büyük ekranlar için kullanıma uygun olmadığı söylenebilir.
Klavye ve fare gibi masaüstü kullanım için tasarlanmış olan aygıtların, duvar boyutunda bir görüntüyü yönetmek için düz bir yüzey üzerine yerleştirilerek kullanılması oldukça zordur. Ayrıca örneğin farenin büyük ekranda kullanımı klasik masaüstü monitörlerinden farklı olarak bir işlem için çoklu bilek hareketine ihtiyaç duyulmasına sebep olur. Fare yerine çoklu serbestlik dercesine sahip oyun çubukları da birden fazla kullanıcıyı destekleme ve kullanıcıların hareketliliğine engel teşkil etmeden kullanılabilmektedir. Ancak bu cihazların kullanımı standard kullanıcılar için zordur ve neredeyse sadece 3 boyut tecrübesi olan kişiler tarafından rahatlıkla kullanılabilmektedir. Öte yandan, güç geri bildirimli etkileşim arayüzleri kullanıcıya dokunsal geribesleme verebilmektedir. Ancak bu tip cihazların da kullanımı özel uygulamalarla sınırlıdır ve genel bir etkileşim yöntemi olarak benimsenilemez.
Büyük ekranlarda oldukça kaliteli görüntüler elde edilebilmekte ve bu tip ekranlar çalışacak uygulamalar üzerine araştırmalar devam ederken, bu ölçekte ekranlar ile etkileşim için hangi veri giriş cihazlarının kullanılabileceği cevabı halen aranan bir sorudur. Klasik arayüzlerin büyük ekran etkileşimi için yetersiz kalması yeni arayüz arayışına neden olmuştur. Bu alanda yapılmış çalışmalar dört ana gurupta özetlenebilir; (1) PDA & Cep Telefonu, (2) Lazer İşaretçiler, (3) Özel Tasarım Cİhazlar ve (4) Görüntü İzleme.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder