Kişisel ve Yarı Halka Açık Büyük Ekranlar I

Masaüstü bilgisayar ekranları halen yaygın olarak kullanılsa da, yüksek çözünürlüklü büyük ekranların sürekli gelişen teknolojisi ve azalan fiyatları, bu tip ekranların kişisel ve ofis içi kullanımda gün geçtikçe daha fazla tercih edilmelerine sebep olmuştur. Bir çok kullanıcı halen fiziksel çalışma alanlarının %10’ unu kaplayan görüntüleri kullanmakta ve uygulamalarda kullanılan ara yüzler de sanal dünyaya erişmek için oldukça küçük bir ekran kullanıldığı varsayılarak tasarlanmaktadır.

Standard bilgisayar ekranları, az miktarda bilgiyi okunabilecek boyutlarda görüntüleyebilmektedir. Oysa bir çok uygulamada küçük bir bilgisayar ekranına sığmayacak kadar fazla bilginin görselleştirilmesi ve etkileşime açılması gerekmektedir. Verinin görselleştirilmesinde okunaklılık, veri üzerine gezinme kolaylığı, veri üzerinde birden fazla kullanıcının çalışabilmesi gibi ihtiyaçlara da cevap verilmesi gerekmektedir. İşte büyük ekranların kullanımı ile normalde kaydırma veya bölümleme ile bir kaç adımda izlenebilecek bilgilerin tek bir ekranda görüntülenebilmesi, ortak bir görüntü yüzeyi üzerinde birden fazla kullanıcının farklı yöntemler ile aktif olarak çalışabilmesi mümkün olmaktadır.

Büyük ekran sistemleri için tasarım yapmadan önce, tek bir büyük ekran veta birden çok ekranın birleştirilmesi kullanımı ile normal boyutlu tek bir ekranın kullanımı arasındaki farklılıklar ve benzerleiklerin anlaşılması gerekmektedir. Monitör olarak örneğin 50” bir plazma cihazının tercih edildiği durumlarda, kullanıcıların bazı sorunlarla karşılaştıkları görülmektedir. Bu sorunlar, genellikle arayüzlerin ve etkileşim cihazlarının büyük ekranlar göz önüne alınarak tasarlanmamış olmasından kaynaklanmaktadır. Kullanıcıların büyük ekran kullanımı sırasında karşılaştıkları bu sorunlara bir çok çalışmada yer verilmiş ve farklı çözüm yöntemleri ortaya konmuştur. Burada, görüntü yüzeyi genişledikçe, görüntülenen bilgi miktarı ve kullanılan pencere sayısı da artmakta ve görüntüleme alanının etkin yönetimi önemli bir kullanılabilirlik ölçütü haline gelmektedir. Artan bilgi miktarı ile kullanıcının bilgi ile olan ilişkisi ve bilgiyi kavrayış biçimi dolayısıyla kullanım modeli farklılık gösterir.

Czerwinski ve diğerleri büyük ekranlardaki kullanılabilirlik konularını 6 ana gurupta ifade etmiştir; imlecin takibi, ekranların birleşim bölgeleri, uzak bilgi erişimi problemleri, pencere yönetim problemleri, görev yönetim problemleri, yapılandırma problemleri [1].